| นำมาผลิตเป็นเงินพดด้วงจะมีขนาดเล็กจนหยิบไม่ได้ หรือใหญ่เกินกว่าจะพกพา ดังนั้นเพื่อความสะดวกในการเพิ่มเข้าและหักออกในการคำนวณเงินตรา จึงใช้วิธีการบอกน้ำหนักหรือจำนวนเงินเรียกว่า ครุตีนกา หรือ ครุเรือนเงิน (นวรัตน์ เลขะกุล 2543 : 23) |
|||||||||||||
ประเทศไทยเริ่มใช้เงินพดด้วงตั้งแต่สมัยกรุงสุโขทัยเป็นราชธานี ติดต่อเรื่อยมาจนถึงสมัย กรุงรัตนโกสินทร์ ในสมัยกรุงสุโขทัย พระเจ้าแผ่นดินทรงริเริ่ม และให้ผลิตเงินตราพดด้วงขึ้นใช้ แต่มิได้ผูกขาดในการผลิต ทรงเปิดโอกาสให้เจ้าเมืองขึ้น ตลอดจนพ่อค้าประชาชนผลิตเองได้ เงินพดด้วงสมัยกรุงสุโขทัย จึงมีตราบ้าง ไม่มีบ้าง เนื้อเงินและน้ำหนัก ตลอดจนลักษณะจึงแตกต่างกันไป ในสมัยกรุงศรีอยุธยา ทางราชการผูกขาดในการทำเงินพดด้วงทั้งหมด ซึ่งมีการผลิตเงินพดด้วงทองคำด้วย และห้ามราษฎรผลิตเงินตราใช้เอง เงิน พดด้วงจึงมีรูปร่างลักษณะ น้ำหนัก และเนื้อเงินเป็นอย่างเดียวกันหมดเป็นต้นมา จนถึงสมัยกรุงธนบุรีและสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ |
 |
ไพ เฟื้อง สลึง บาท ตำลึง |
|||||||||||
| รูปเงินพดด้วง ไพ เฟื้อง สลึง บาท ตำลึง (ภาพจากเบี้ย บาท กษาปณ์ แบงก์ หน้า 23) |
|||||||||||||
| หน้า 2 จากทั้งหมด 19 หน้า 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
