ข้อหนึ่ง พระนครศรีอยุธยาถวายสิ่งของนอกบรรณาการไปแต่สมเด็จพระเจ้ากรุงต้าฉิ้งผู้ใหญ่โดยพระราชไมตรี เป็นสิ่งของ ฝาง 10,000 หาบ งาช้าง 100 หาบ ดีบุก 300 หาบ นอรมาดหนักหาบ 1 รง 100 หาบ พริกไทย 3,000 หาบ ช้างพลายช้าง 1 ให้สมเด็จพระเจ้ากรุงต้าฉิ้งผู้ใหญ่ไว้โดยเข็ญใจ แต่ก่อนพระราชสาส์นคำหับปิด ตราโลโต ครั้งนี้หาตราโลโต ( อูฐ ) มิได้ จึงปิด ตราพระไอยราพต ( ช้าง ) มาเป็นสำคัญ

อธิบายศัพท์ที่สำคัญ
1. คำหับ เป็นภาษาจีนแปลว่าตรวจสอบ พระราชสาส์นคำหับก็คือ แผ่นกระดาษที่เป็นสำเนาพระราชสาส์นพร้อมทั้งนามของทูต วันเดือนปี กับรายการเครื่องราชบรรณาการ ซึ่งทำเป็น 2 ชุด ประทับตราลงที่รอยต่อ เพื่อให้ทูตนำไปยื่นต่อเจ้าพนักงานปกครองตรวจสอบ ว่าเครื่องราชบรรณาการที่ส่งมาตรงกันหรือไม่
2. ท่องสื่อ ก็คือ ล่าม
3. ปันสื่อ ก็คือ พนักงานฝ่ายธุรการทั่วไป
4. จิ้มก้อง ก็คือ ถวายเครื่องบรรณาการ หรือส่งส่วย
5. จงตกหมูอี้ คือ ผู้สำเร็จราชการมณฑล
6. ตราโลโต “ โลโต ” ภาษาจีนแปลว่า อูฐ โลโตเป็นชื่อของตราที่ประทับลงในพระราชสาส์น คำหับ ตามที่ค้นพบในจดหมายเหตุจีนพระเจ้าเซี้ยโจ้ว แห่งราชวงศ์ชิง ได้พระราชทานแก่พระเจ้าแผ่นดินกรุงศรีอยุธยา เมื่อปี พ.ศ.2216 ในโอกาสที่ทรงแต่งตั้งให้เป็น “ อ๋อง ” ตราโลโตที่พระราชทานในครั้งนั้นเป็นตราเงินกะไหล่ทอง ดุนทำเป็นรูปอูฐหมอบ มีข้อความเป็นภาษาจีนว่า “ ตราของพระเจ้าแผ่นดินกรุงสยาม ”

การแจ้งไปในพระราชสาส์นที่ส่งไปยังพระเจ้ากรุงจีนว่า “ แต่ก่อนพระราชสาส์นคำหับปิดตราโลโต ครั้งนี้หาตราโลโตมิได้ ปิดตราพระไอยราพตมาเป็นสำคัญ ” นั้น ก็คงจะเนื่องมาจากกรุงศรีอยุธยาพินาศด้วยน้ำมือของพม่าในปี พ.ศ. 2310 นั่นเอง ตราโลโตจึงเป็นอันตรายสูญหายไป

จนกระทั่งถึงสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ จึงได้เปลี่ยนมาเป็นตราหยก แต่รูปอูฐหมอบนั้น ยังคงไว้ตามเดิม

ทั้งนี้ก็เป็นด้วยรูปอูฐนั้น เป็นสัญลักษณ์ของประเทศราช ( เสทื้อน ศุภโสภณ , 2527 : 61)