สภาพความเป็นไปภายในเมืองจีนครั้งนั้น กวีท่านก็พรรณนาไว้น่าดู ถึงขนาดในน้ำก็ไม่มีปลา ในป่าก็ไม่มีต้นไม้ ในอากาศก็ปราศจากนกกา ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็เห็นมีแต่ผู้คน เห็นวารีนั้นไม่มีมัจฉาชาติ อรัญวาสเล่าก็ไร้รุกขา บนอากาศขาดหมู่สกุณา พสุธาดาดาษด้วยคนไป เป็นชาวคามนิคมวาสี ช่างทำที่นั้นอุตส่าห์น่าอาศัย ล้วนตึกก่อต่อเนื่องเป็นเรื่องไป ทุกวุ้งเวิ้งเชิงไศลละลานตา ที่พ้นน้ำนั้นก็ทำเป็นเรือกสวน บ้างเพาะพรวนปลูกผักก็หนักหนา ที่ลุ่มลาดหาดน้ำก็ทำนา ไม่มีป่าปลูกไม้ไว้มากมี ฯลฯ ภาพของทหารจีน และฝูงชนที่แห่กันมาห้อมล้อมดูคณะทูตไทย มีว่าไว้ตอนหนึ่ง ดังนี้ เหล่าทหารประจำการกินเบี้ยหวัด ก็เปลี่ยนผลัดกันพิทักษ์รักษา ล้วนเกาทัณฑ์สันทัดอยู่อัตรา ถือตำราที่โบราณท่านชิงชัย ฝ่ายฝูงประชาชนชาติ ก็เกลื่อนกราดกลุ้มมาไม่นับได้ สะพรั่งพร้อมล้อมพรูมาดูไทย ทั้งชายหญิงวิ่งไขว่กันไปมา บ้างลงเรือน้อยๆ มาพลอยทัก ยิ้มพยักด้วยไม่รู้ภาษา บ้างลอยล้อมตอมรอบทั้งเภตรา เอาผักปลามาจำหน่ายขายไทย อันนารีเรือลากสำหรับจ้าง นั้นรูปร่างหมดจดสดใส นวลนิ่มจิ้มลิ้มละไมใจ เมื่อดูไกลเอกเอี่ยมลออตา ฯลฯ การต้อนรับคณะทูตอย่างเป็นทางการ ตลอดจนสภาพสองข้างทาง ที่คณะทูตผ่านเป็นตลาดการค้า ย่านชุมชนของชาวจีน กวีก็สามารถบรรยายให้เราได้เห็นภาพเมืองจีน ในสมัยเมื่อ 200 ปีมาแล้วเป็นอย่างดี