พระราชกำหนดของพระเจ้ากรุงธนบุรี
ว่าด้วยศีลสิกขาบท
กฎให้ไว้แก่สมณผู้รักษาศีลสังวรวินัย ด้วยสมเด็จบรมบพิตรพระราชสมภารทรงพระกรุณาปรึกษาราชาคณะ บัณฑิตยชาตินักปราชญ์ เห็นเหตุแห่งศีลสิกขาบท 227 เป็นกิ่งก้านสาขาแห่งศีล 10 ประการ คือ
1. ปาณาติปาตา ห้ามมิให้ฆ่าสัตว์
2. อทินฺนาทานา ห้ามมิให้ลักทรัพย์
3. อพฺรหฺมจริยา ห้ามเสพเมถุน
4. มุสาวาทา ห้ามสับปลับ
5. สุราเมระยะ ห้ามกินเหล้า
6. วิกาลโภชนา ห้ามกินอาหารล่วงเวลา
7. นัจฺจคีตวา ห้ามดูฟ้อนรำ
8. มาลาคันธะ ห้ามทัดทาของหอม
9. อุจฺจาสยนมหา ห้ามนอนเหนืออาสนะอันวิจิตร
10. ชาตรูปะระ ห้ามสร้างสมทรัพย์เงินทอง

ถ้าผู้ใดมีปัญญารักษาได้ ศีล 227 จึงคง ถ้าศีล 10 ประการขาดจากขันธสันดานสมณผู้ใดแล้ว อันศีล 227 นั้นก็อันตรธานหาย ศีลแลคณะศีล 227 นั้น คือจัตุปาราชิก 4 สังฆาทิเสส 13 อนิยต 3 นิสสัคคีย์ 30 ปาจิตตีย์ 92 ปาฏิเทส 4 เสขิยวัต 75 อธิกรณสมถ 7

1. ซึ่งจัตุปาราชิก 4 นั้น
2. ห้ามเสพมาตุคามโดยทวารทั้ง 3 ขาดตกมหาอวิจีนรก (พระเจ้าข้า)
3. ห้ามลักเงินทองของข้าวควรค่าบาทหนึ่งขึ้นไป ขาดตกมหาอวิจีนรก (พระเจ้าข้า)
4. ห้ามฆ่ามนุษย์ในครรภ์นอกครรภ์ ขาดตกมหาอวิจีนรก (พระเจ้าข้า)
5. ห้ามปดโป้อวดมรรคแลผล ขาดตกมหาอวิจีนรก (พระเจ้าข้า)
จบจัตุปาราชิก 4 แล