กองทัพเขมรและสยาม
(ภาพจาก ประวัติศาสตร์สังคม และวัฒนธรรมสยามประเทศไทย)
|
ฝ่ายกรุงกัมพูชา ตั้งแต่กองทัพไทยถอยออกจากเมืองพระตะบอง และเมืองเสียมราฐ เมื่อต้นปีขาล พ.ศ.2313 สมเด็จพระนารายณ์ราชาเข้าพระทัยว่าคงมีเหตุการณ์อย่างไร เกิดขึ้นในไทยก็คอยสดับตรับฟังอยู่ ครั้นต่อมาได้ข่าวว่าพม่ายกทัพลงมาทางเหนือ ก็คาดว่าไทยจะแพ้พม่าอีก เห็นเป็นท่วงที จึงให้พระโสตทัต เจ้าเมืองเปียม เชื้อพระวงศ์เขมรให้เกณฑ์คนแขวงเมืองพุทไธมาศ ยกมาโจมตีเมืองจันทบุรี และตราดของไทยในตอนปลายปีขาล (พ.ศ.2313) ขณะนั้นสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี เสด็จขึ้นไปตีเมืองเชียงใหม่ และทัพเมืองจันทบุรีสามารถตีทัพเขมรแตกกลับไป
ครั้นสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีเสด็จกลับลงมาจากเชียงใหม่ ทรงขัดเคืองเขมร จึงโปรดฯ ให้จัดทัพทั้งทัพบกและทัพเรือ (พ.ศ.2314) ให้เจ้าพระยาจักรี เป็นแม่ทัพยกกำลัง 10,000 ไปทางปราจีนบุรีพร้อมนำนักองค์โนน (หรือนนท์) พระอนุชาของกษัตริย์เขมรที่หนีเข้ามาพึ่งพระบรมโพธิสมภาร อยู่ที่กรุงธนบุรี ไปในกองทัพสำหรับจะได้เกลี้ยกล่อมพวกเขมรด้วย ให้กองกองทัพบกโจมตีหัวเมืองรายทางเรื่อยไป |
