พระเจ้ากรุงธนบุรีรับสั่งให้พระยาพิชัยไอศวรรย์ ไปรักษาเมืองนครชัยศรี พระองค์เองยกทัพไปเมืองราชบุรี เสด็จไปทอดพระเนตรค่ายตั้งโอบพม่าที่บางแก้ว ทรงพิจารณาดูภูมิแผนที่แล้ว มีรับสั่งให้นายทัพนายกองคุมกำลังไปตั้งค่ายล้อมพม่าเพิ่มเติมขึ้นอีกจนรอบ แล้วให้เจ้าพระยาอินทรอภัยไปตั้งรักษาหนองน้ำที่เขาชั่วพรวนอันที่ที่ข้าศึกอาศัยเลี้ยงช้างม้าพาหนะ และเป็นทางลำเลียงเสบียงอาหารของข้าศึกแห่งหนึ่ง ให้พระยารามัญวงศ์คุมกองทัพมอญไปรักษาหนองน้ำที่เขาชะงุ้มอันอยู่ในทางลำเลียงของข้าศึกข้างเหนือขึ้นไป ระยะทางประมาณ 120 เส้น (11.7 กิโลเมตร) ด้วยอีกแห่งหนึ่ง งุยอคงหวุ่น เห็นไทยตั้งล้อมแข็งแรงขึ้น ค่ำวันหนึ่งจึงให้มาปล้นค่ายเจ้าพระยาอินทรอภัย ไทยตีแตกไป พม่ามาปล้นอีกในคืนเดียวกัน 3 ครั้ง แต่ถูกตีแตกไปหมด ที่ล้มตายก็มีมาก ที่ถูกไทยจับตัวก็มี งุยอคงหวุ่นเห็นไทยมีกำลังมาก จึงขอกำลังไปที่กองทัพที่ปากแพรกให้มาช่วย อะแซหวุ่นกี้จึงให้มองจายิดคุมกองทัพลงมาช่วย ( อะแซหวุ่นกี้คอยอยู่ที่เมาะตะมะ เห็นงุยอคงหวุ่นหายไปจึงตามมาดู ยกมาถึงปากแพรกพอดีทราบข่าว ) เจ้าพระยาจักรีกลับจากเชียงใหม่จึงยกทัพมาช่วย พม่าถูกล้อมอยู่นานจนเสบียงอาหารร่อยหรอลงและถูกปืนฝ่ายไทยยิงระดมเข้าไปถูกพม่าล้มตายเป็นอันมาก จนในที่สุดนายทัพพม่าจึงยอมจำนนอ่อนน้อมต่อพระเจ้ากรุงธนบุรี ขณะนั้นอะแซหวุ่นกี้กลับไปเมาะตะมะแล้ว พอได้ค่ายพม่าที่บางแก้ว พระเจ้ากรุงธนบุรีก็มีรับสั่งให้เจ้าพระยาจักรี ยกขึ้นไปตีค่ายพม่าที่เขาชะงุ้ม ในค่ำวันนั้น เวลาเที่ยงคืนพม่าในค่ายเขาชะงุ้มยกค่ายวิหลั่น ( คือการอำพรางกาย ค่อยๆ ขยับลุกเข้ามาหาค่ายไทยทีละน้อย เมื่อถึงจุดที่จะโจมตีก็ปฏิบัติการเข้าโจมตีกันทุกทิศทุกทางเป็นการจู่โจมระยะใกล้ๆ , รวมศักดิ์ ไชยโกมินทร์ , 2543 : 10) ออกมาปล้นค่ายพระมหาสงคราม หมายจะหักมาช่วยพม่าที่ค่ายบางแก้ว คราวนี้พม่ารบพุ่งแข็งแรงกว่าคราวก่อนๆ เห็นจะได้ทราบข่าวอยู่เพียงว่าที่ค่ายบางแก้วจวนจะเสียแก่ข้าศึก จึงพยายามจะลงมาช่วยให้ได้ พม่าเอาไฟเผาค่ายพระมหาสงคราม เจ้าพระยาจักรีไปช่วยทัน รบพุ่งชิงเอาค่ายคืนได้ พม่ากลับเข้าค่าย เวลากลางคืนพม่าในเขาชะงุ้มก็พากันทิ้งค่ายหนีกลับไปทางเหนือ ถูกกองทัพไทยไล่ติดตามฆ่าฟันล้มตายเป็นจำนวนมาก พวกนายทัพนายกองพม่าหนีขึ้นไปถึงปากแพรก ตะแคงมรหน่องรู้ว่ากองทัพพม่าเสียทีแก่ไทยหมดแล้ว ก็ไม่รอต่อสู้ รีบยกหนีกลับไปหาอะแซหวุ่นกี้ที่เมืองเมาะตะมะ ฝ่ายพระเจ้ากรุงธนบุรีมีรับสั่งให้กองทัพยกติดตามพม่าที่แตกหนีไปจนสุดแดนพระราชอาณาเขต แล้วก็ให้ยกกองทัพกลับคืนพระนคร พระราชทานบำเหน็จรางวัลแก่แม่ทัพนายกองผู้ใหญ่ผู้น้อยตามสมควรแก่ความชอบ ที่มีชัยชนะพม่าครั้งนั้นทั่วกัน