| 1. เรื่องราวเกี่ยวกับพระบิดา ภายหลังตรวจสอบว่าชื่อ ไหยฮอง เป็นชื่ออำเภอหนึ่งในจังหวัดแต้จิ๋ว ออกเสียงจีนกลางว่า ไห่เฟิง แต้จิ๋วว่า ไฮ้ฮง หนังสือ ซือสือเอ๋อเหม๋จูซี่ ซึ่งเขียนขึ้นในสาธารณรัฐ ประชาชนจีน ยุคหลังราชวงศ์แมนจูแล้ว ให้ข้อมูลว่าพระราชบิดาพระนามเดิม เซิ่นย้ง หรือ เซิ่นหยง เป็นชาวกวางตุ้ง ชอบเที่ยวเตร่ใช้เงินจนยากจนลงจึงอพยพมาเมืองไทย เกิดโชคดีมีฐานะมั่งคั่งเพราะการพนัน ซึ่งนิธิ เอียวศรีวงศ์ ได้ตั้งข้อสังเกตจากการศึกษาเอกสารหนังสือเก่าว่า ก.ศ.ร. กุหลาบคงเป็นคนแรกที่ออก พระนามพระราชบิดาว่า หยง แซ่แต้ ซึ่งคงเป็นแหล่งข้อมูลแก่หนังสือในเมืองจีนระยะหลังต่อมา |
สุสานเสื้อผ้า สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช เท่งไฮ่
(เซี่ยมล้อแต้อ๊วงตากสินไต้ตี่)
(ภาพจากดุจนาวากลางมหาสมุทร) |
อย่างไรก็ตาม ต้วนลี่เซิงได้พบสุสานบรรจุฉลองพระองค์ของสมเด็จพระเจ้าตากสินฯ ที่ตำบลหัวฟู่ อำเภอเฉิงไห่ จังหวัดแต้จิ๋ว (เฉาโจว) อยู่ในมณฑลกวางตุ้ง ทางตะวันออกเฉียงใต้ของจีน (พิมพ์ประไพ พิศาลกุล, 2541 : 91) รวมทั้งศาลประจำตระกูลซึ่งสร้างขึ้นใน พ.ศ. 2464 คงเป็นผู้สืบราชสกุลสมเด็จพระเจ้าตากสินฯ ส่งไปฝังแทนพระบรมศพตามธรรมเนียมจีน สิ่งนี้อาจเป็นหลักฐานว่า สายวงศ์พระราชบิดาอยู่ที่ตำบลนั้น ซึ่งเป็นถิ่นที่แห้งแล้ง ทำให้อพยพมาอยู่พระนครศรีอยุธยา
2. เรื่องแซ่และพระนามเดิมของสมเด็จพระเจ้าตากสินฯ หลักฐานค่อนข้างตรงกัน เรื่องแซ่ พระราชพงศาวดารกรุงธนบุรีฉบับพันจันทนุมาศ ( เจิม ) ฉบับหมายเลข ๒ / ไฆ ว่าเดิมพระเจ้าตากสินฯ ชื่อ จีนแจ้ง ซึ่งเป็นพ่อค้าเกวียน แจ้ง เมื่อออกสำเนียงจีนกลางตรงกับเสียง เจิ้ง |
และสำเนียงแต้จิ๋วตรงกับเสียง แต้ ตรงกับพงศาวดารชิงซึ่งได้ข้อมูลจากพระราชสาส์นกรุงธนบุรี ออกพระนามว่า เจิ้งเจา ทั้งยังตรงกับที่ต้วนลี่เซิง นักวิชาการชาวจีนออกพระนามว่า แต้สิน บางฉบับกล่าวว่าทรงมีพระนามเดิมว่า หยง (ม.ร.ว.ชนม์สวัสดิ์ ชมพูนุช, 2514 : 241) |
